Knowing Kyoto

Het is al weer een tijdje geleden sinds mijn laatste blog. WE doen zo veel dat als we 's avonds in het hostel terug komen ik veels te moe ben om nog te gaan typen. Daarom deze ochtendblog.

Ik zal jullie meenemen naar 2 dagen terug, de 2e dag in kyoto. We hadden een flinke wandeling door de stad gepland. (ja, dat vinden we nog steeds leuk) We begonnen bij een tempel kinkakuji, wat staat voor zilvere tempel! De tuin daar was heel erg mooi aangelegd. Ook konden we een stukje omhoog lopen waardoor we een mooi uitzicht over kyoto kregen. De stad is toch iets groter dan ik verwachtte. Na deze tempel begonnen we aan het pad der filosofen en 2 kilometer lang pad langs een watertje waar vroeger schijnbaar bekende filosofen hun ommetje maakten. Het was niet heel erg bijzonder maar zeker leuk om te doen. Halverwege het pad der filosofen zat er nog een tempeltje, deze was wat meer verscholen en wat kleinschaliger. Hier heb ik einelijk eens kunnen merken wat voor een rust zo'n tuin uitstraalt. Aam Het eind van het pad was er nog een heel groot tempelcomplex, maar daar hadden we niet heel erg zin meer ik. We willen niet nu al tempelmoeheid krijgen.

Toen door gelopen naar het oude centrum van kyoto, gijon. Dit is de wijk waar de geisha's door de straten paraderen. Helaas vandaag natuurlijk niet en na een uurtje door de straatjes te hebben gedwaald moest ik tot de conclusie komen dat ik er geen een zou vinden. Dan maar terug naar het hotel, maar waar viel mijn oog op bij het teruglopen. Ik zag een winkel gespecialiseerd in voetbalshirts. Na een lang gesprek met de verkoper over, Ajax, Johan cruijff, Marco van Basten, Dennis Bergkamp en hij moest mij ook nog even de gesigneerde schoenen van Arjen Robben laten zien, ben ik nu zelf de trotse eigenaar van het Shirt van het Japanse nationale team. (sorry floor heb er maar 1 ze waren nogal duur) Toen met een tevreden gevoel terug naar het hostel gegaan, nog even lekker met z'n alle gegeten om daarna heerlijk mijn maandje op te zoeken.

De volgende dag weer vroeg eruit, want we zouden naar het imperial palace gaan. Na wat opstartproblemen van alle kanten dachten Edwin en ik onderweg te zijn, maar toen we bijna bij de metro waren bleek niemand meer achter ons te lopen. We wisten dat tommy wat anders ging doen, dan maar wachten op de rest. Na 10 minuten toch besloten door te gaan want anders zouden we niet meer met de rondleiding van 10 uur mee kunnen en dat zou zonde zijn. Gelukkig waren we nog op tijd en konden we zelfs gelijk bij de tour aansluiten. Gelukkig was deze in het engels waardoor ik eindelijk ook alles eens goed kon volgen. Het Imperial palace zelf was erg indrukwekkend, grote gebouwen en een erg mooi tuin. Na een uurtje was de ronleiding voorbij en wie staan er tot onze verbazing bij de uitgang te wachten, robert, lucas, steven en rene.

nadat zij een reservering hadden gemaakt voor de tour van 2 uur zijn we met z'n alle een stukje zuidelijker van kyoto gegaan omdat daar een bijzonder pad ligt. Op dit pad wat de berg op loopt staan namelijk duizenden torii's (een soort van poort) Het was bijzonder om te zien en erg indrukwekkend. Alle torii's die er staan hebben allemaal een eigen gelukswens en voor een flink bedrag mag jij er ook 1 bij zetten. Na deze wandeling weer terug op de trein en hier splitsten edwin en ik weer van de groep. (zij gingen naar imperial palace) Wij namen nu echter de trein naar het noorden om een bamboebos te bezoeken. Na een beetje zoeken bij het station hadden we het eindelijk gevonden. Eerst viel het een beetje tegen, maar toen gingen we een hoekje om en stonden we in een prachtig bamboebos. Jammer dat er dan luie toeristen zijn die zich met de taxi naar boven laten rijden waardoor wij aan de kant moeten springen. Maar ach ook de verwende Amerikaan/Rus moet op vakantie. Bovenin het bamboebos besloten om langs de rivier terug te lopen. Dit was geen slecht idee, want er was een mooi uitzicht de kloof in.

Een paar honderd meter verder gimgen we de brug over om richting het Monkey park te gaan. Hier aangekomen entree betaalt bij een automaat terwijl er ook 2 mensen in het loket zitten (japanse werkverschaffing, bij iedere spoorwegovergang en parkeergarage staat ook een mannetje) De aapjes zelf waren nog een flink stuk omhoog, maar opeens sta je midden tussen de apen. Ze lopen werkelijk centimeters van je af. Het was ook leuk omdat ze net kleintjes hadden gehad. Ook was er nog een super uitzichtpunt over de staat, breathtaking so to speak. Na een tijdje tussen de aapjes hebben gelopen weer terug naar het station gegaan. Edwin en ik besloten nog een stukje verder de bergen in te gaan met de trein en dat was wel rewarding, want we hadden best mooie uitzichten op sommige momenten. Toen de bergen voorbij waren op het eerstvolgende station uitgestapt en de trein terug naar kyoto genomen. Heerlijk een dutje gedaan.

Eenmaal terug in het hostel nog even wat gegeten en gerelaxed en daarna met Tommy en Edwin naar een public bath gegaan. Ik kan je vertellen dat het een bijzondere ervaring was en dat het soms moeilijk was om mijn lach in te houden. Ndat we schoon en wel waren nog een biertje gedronken aan de rivier om ons rond een uurtje of 1 weer naar het hostel te begeven, alwaar ik in katzwijm viel. Helaas lag ik op een kamer met mensen die vanochtens om 8 uur alweer weg gingen, dus nu alweer een tijdje wakker. Ik heb mijn tas al ingepakt omdat we straks naar osaka gaan. ik hoop dan snel weer te bloggen


Bob


p.s. de foto's zijn allemaal genomen met mijn mobiele telefoon. en op dit kleine formaat zien ze er inderdaad nog aardig uit.