Mount Fuji, Heaven or Hell

Het is alweer 2 dagen geleden dat ik geblogt heb, en jullie willen natuurlijk weten hoe het mij op mount fuji is vergaan!

Laten we bij het begin beginnen gisteren om 9:30 opgestaan, want er was een drukke dag voor de boeg. Tas ingepakt en kamer opgeruimd om daarna afscheid te nemen van het hostel en onze nieuw gemaakte vrienden. Voordat we richting mount Fuji zouden gaan zijn we eerst nog even boodschappen wezen doen. Lucas en ik kwamen daarna een arcadehal tegen waar we Mariokart konden spelen. Dat moesten we natuurlijk even doen. Helaas won Lucas beide potjes maar het scheelde niet veel en het was een leuk begin van de dag.

Rond een uurtje of drie naar het station gegaan om eindelijk richting de Fuji te gaan. Iets waar we allemaal naar uitkeken! Eerst naar Tokyo station gegaan om met z'n alle voor het eerst in een shinkansen (japanse variant van de tgv) te stappen. Wow wat zijn dat mooie en luxe treinen en wij mogen er voor een prikkie onbeperkt mee reizen. Een uurtje met de shinkansen verder moesten we overstappen op een regionale trein, maar eerst onze backpacken in een locker doen. Gelukkig was er een zeer behulpzame stationsmedewerker die ons daar maar wat graag in wilde helpen. Toen wij hem voor zijn hulp bedankten door hem een delfts blauw klompje te geven bleef hij maar buigen en bedanken! Best grappig om te zien dat iedrere keer als wij graag gedaan zeiden hij gewoon weer dankjewel zei en weer begon te buigen.

Nu we onze backpacks kwijt waren, was het nog een uurtje en we stonden aan de voet van mount Fuji in het plaatsje Gotemba. Het leek wel alsof ze hier nog nooit buitenlanders hadden gezien, want we werden aan alle kanten bekeken en zelfs stiekem gefotografeerd. Voordat we echt aan de beklimming zouden beginnen hadden we nog een 75 minuten durende busreis te goed. Daarom eerst maar lekker bij de Subway gegeten (teriyaki chicken) en daarna om 8 uur de bus ingestapt. Om kwart over negen stonden we dan bij het 5e station op de berg waar onze beklimming zou beginnen. Nog 9 uur te gaan tot zonsopkomst dus tijd zat.
We deden allemaal onze zaklampen aan en begonnen met eerst 1,5 uur door het bos lopen. De wandeling ging er voorspoedig en we hadden het zelfs warm (dat zou nog wel veranderen) om 22:30 stonden we dan ook bij het 6e station (2700 meter) bezweet en wel. Het begon al wat kouder te worden dus tijd om de truien aan te doen. De weg naar het volgende station was al een stuk lastiger we weg werd steiler en ook meer losse stenen. Ik was op me nike airmax toch flink in het nadeel ten op zichte van de echte bergschoen (eerste inschatingsfout) Om 23:30 bij het 7e station aangekomen (3090 meter) de lucht begon al een stuk ijler te worden en mijn bezweette rug werd koud. Ondertussen liepen we niet als 1 groep de berg meer op, Edwin en Rene waren vooruit gegaan. Hier achteraan kwamen Steven, Lucas en Ik en achteraan liepen Tommy en Robert.

Ik was al flink uitgeput, niet alleen van de beklimming maar ook het feit dat we 's nachts aan het lopen waren. Em de afgelopen dagen waren ook geen relaxvakantie. Dit was dan ook zeker te merken in het volgende stuk van de beklimming, iedere bocht wel even uitrusten om weer op adem te komen. Dat de berg een vulkaan was begon ook parten te spelen, een weg vol met gravel waar je met iedere stap gleed je er weer twee naar achter, althans daar leek het op. De wind liet ondertussen ook steeds meer van zich voelen, wat de gevoelstempratuur weer flink deed dalen tot het onaangename. Maar Steven, Lucas en ik liepen nog een stuk door! Op het 8e station (3400 meter) werd het ons echter te veel, de kou, de wind en het feit dat er ineens honderden jappaners voor je neus liepen (Joost mag weten waar ze vandaan kwamen) waardoor het een soort van filelopen werd.

Ondertussen ook al een smsje van Tommy en Robert gehad dat zij op het 7e station waren blijven hangen en daar nu even gingen slapen. Wij drieen besloten dat dat ook wel een goed idee was en dus begonnen, in het pikkedonker nog steeds, aan onze afdaling. Na meerdere keren onze konten te hebben geketst met de pikzwarte rots/gravel ondergrond bij het 7e station aangekomen. natuurlijk zat dit nu al vol waardoor we genoodzaakt waren nog verder af te dalen. Eenmaal bij het 6e station aangekomen begon het al een beetje te schemeren, geen bed voor ons maar een stoeltje buiten en wachten op de zonsopkomst. Na lang wachten en een nog steeds ijzige wind was ze daar dan (4:45), geel oranje, een bron van warmte. Een hele mooie zonsopkomst in het land van de rijzende zon op hun heilige berg. De beklimming mocht dan erg zwaar zijn geweest en ik heb dan nooit de top bereikt, dat moment zal ik niet snel vergeten. De zonsopkomst was niet het enige wat we hebben gezien op de berg zo zwagen wij ook
- Vallende sterren
- Jupiter
- verschillende sterrenbeelden (grote beer, kleine beer, schorpioen, casio peia)
- een gedeeltelijke maansverduistering en dus een rode maan

De Zon was al wat hoger aan de hemel en met z'n drieen begonnen wij aan de afdaling. Dat ging lekker snel omdat we konden sliden naar beneden, net zoals bij wie is de mol. Dit was nog een super gave afsluiting van toch een hele mooie berg, want dat leerde het daglicht ons ook. Eenmaal bezig met het sliden keken we achterom en tot onze verbazing waren daar Tommy en Robert al. Het Laatste stuk door het bos met zijn vijven afgedaald en soms schrik je van waar we 's nachts ogenschijnlijk zonder probleem overheen zijn gegaan. Om 7:35 waren we eindelijk weer terug bij het basisstation, met misschien maar een paar minuten slaap op zak. Het wachten werd op Edwin en Rene die dus wel naar de top zijn gegaan en pas 2 uur later beneden verschenen.

Met z'n alle uitgeput en wel teruggereist naar waar onze backpacks in de lockers lagen om vervolgens richting Kyoto te gaan met de shinkansen. Gelukkig is het in Japan heel normaal om in de trein te slapen en daar hebben we dan ook gretig gebruik van gemaakt. na 2 uur in de Shinkansen in Kyoto aangekomen en gelijk naar ons hostel gegaan. ER was een klein foutje met de boeking maar alles in recht gezet.

uiteindelijk onder een welverdiende douche gaan staan, en nu heerlijk uitrusten en morgen maar eens Kyoto verkennen. Er is ons al verteld dat er overmorgen een groot vuurwerk hier is. Het hostel zelf is super mooi goede douches,mooie kamer, grote woonkamer. hier zullen we de komende vier dagen verblijven en ik hoop jullie daar zeker weer van op de hoogte te houden.

Bob